Ένα από τα ωραιότερα τρυφερά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Έρωτας μεταξύ Μεξικάνας και πρόσφυγα του Ελ Σαλβαδόρ στις ΗΠΑ. Χωρίς πλοκή ιδιαίτερη, χωρίς ευθύγραμμη ροή, με αφηγήσεις της Μαίρης-Μαρίας, του πρόσφυγα, της φίλης τους και του γιου τους. Πώς γνωρίστηκαν, τι αισθάνθηκαν, πώς δόθηκαν ο ένας στις αγκαλιές του άλλου. Πώς αγαπήθηκαν, τι σημαίνει έρωτας και συναίσθημα για τον καθένα, τι αγώνα είχε η Μαρία να φέρει τον πρόσφυγα στην πραγματικότητα, να σταματήσει να φοβάται και να αγχώνεται και να πονάει και να θυμάται τα φριχτά βασανιστήρια (τη δεκαετία του 1980 ξέσπασε εμφύλιος στο Ελ Σαλβαδόρ). Καρπός τους ο γιος τους, άλλος αγώνας να πει την αλήθεια στο παιδί της, πώς θα το μεγαλώσει σωστά, πώς θα το φέρει σε επαφή με την κουλτούρα της χώρας του πατέρα του. Ψυχικά τραύματα, έρωτας σφοδρός και πεισμωμένος να αντιπαρέλθει κάθε εμπόδιο στο διάβα του. Και η λύτρωση, χρόνια μετά, να γνωρίσει η Μαρία το Ελ Σαλβαδόρ μεζί με τον γιο της. Ψυχολογικό, τρυφερό, γνήσια ρομαντικό, χωρίς να καταντά μελό. Απλά πολύ ωραίο κείμενο!